Nederlands in België is vrijwel identiek aan Nederlands in Nederland, met uitzondering van een paar lokale termen en uitdrukkingen, hoewel bepaalde regio’s in Nederlands sprekend België lokale dialecten hebben die soms onbegrijpelijk kunnen zijn voor mensen die standaard Nederlands spreken.
In België wordt standaard Frans gesproken maar met een eigen onderscheidend accent (volgens de Fransen althans!) en een paar verschillende woorden, in het bijzonder het gebruik van septante en nonante voor 70 en 90 van soixante-dix en quatre-vingt-dix. (Vreemd genoeg, gebruiken de Belgen quatre-vingt voor het getal 80 in plaats van octante, wat in Zwitserland en sommige andere Franstalige regio’s in de wereld wordt gebruikt).
Bijna 60 procent van de Belgische bevolking spreekt Nederlands als hun eerste taal, 40 procent is Franstalig en er is een kleine Duitssprekende regio (met minder dan 2 procent van de bevolking) in het oostelijke deel van het land langs de Duitse grens.
België is officieel verdeeld in regio’s op basis van taal, met Nederlands als de officiële taal van de vijf noordelijke en noordoostelijke provincies (Antwerpen, Oost Vlaanderen, Vlaams Brabant, Limburg en West Vlaanderen). Frans is de officiële taal van de vijf provincies in het zuidelijke gedeelte, genaamd Wallonië (Hainaut, Liège, Luxembourg, Namur and Walloon Brabant). De stad Brussel en omringende gebieden zijn wettelijk aangesteld als een tweetalige regio, hoewel steden kunnen aandringen op het handhaven van één taal boven de andere, afhankelijk van de resultaten van de laatste lokale verkiezingen. Zelfs de kleine Duitse bevolking wordt erkend als een onderscheidende taalkundige regio onder de Belgische wet.
Binnen iedere regio spreekt de meerderheid van de inwoners de aangewezen taal en de meeste verkeersborden, overheidsdiensten en openbare scholen zijn enkel beschikbaar in de officiële regionale taal. Rijden door België kan bijzonder verwarrend zijn omdat de meeste steden en dorpen zowel een Franse als Nederlandse naam hebben, die vaak weinig gelijkenis hebben, bijvoorbeeld de stad Mons, in het Frans en Bergen in het Nederlands.
Engels wordt goed gesproken in en rondom Brussel en Antwerpen en je zult waarschijnlijk meer Engelssprekenden vinden in de Nederlandse regio’s dan in de regio’s van Wallonië. Behalve voor de hoogste diplomatieke benoemingen (waar je enkel vloeiend dient te zijn in Diplomatieke taal), wordt verwacht dat je enige kennis hebt van de desbetreffende regionale taal ongeacht voor welke baan je solliciteert. Indien je zowel Frans als Nederlands spreekt kan dit een groot voordeel zijn bij het zoeken naar een baan omdat niet meer dan 20 procent van de Belgen tweetalig is in de twee belangrijke nationale talen en deze zullen waarschijnlijk eerder in Vlaanderen leven dan in Wallonië.
Frans is vermoedelijk de ‘verkozen’ taal voor de regio Brussel wegens de concentratie van internationale organisaties (welke vaak flink gesubsidieerd worden door de Franse overheid om ‘ la francophonie’ aan te moedigen!) en door het overwicht van Franssprekende inwoners die werken in deze organisaties. Aan de andere kant, zijn er veel meer banen beschikbaar (wegens de concentratie van industrie en handel) in de Nederlandse regio van het land.