EU-burgers zijn niet verplicht om over een visum te beschikken voor verblijven tot 90 dagen.
De inwoners van de volgende landen hebben geen visum nodig voor verblijven tussen 30 en 90 dagen (controleer bij je lokale Italiaanse ambassade of consulaat):
Andorra, Argentinië, Australië, Benin, Bolivië, Bosnië-Herzegovina, Brazilië, Burkina Faso, Canada, Chili, Colombië, Costa Rica, Croatië, Cyprus, Tjechische Republie, Ecuador, El Salvador, Estland, Fiji, Guatemala, Guyana, Honduras, Hongarije, Ijsland, Israël, Ivoorkust, Japan, Kenia, (Zuid) Korea, Latvia, Liechtenstein, Lithuanië, Macedonië, Maladiven, Malta, Mexico, Monaco, Nieuw-Zeeland, Nicaragua, Niger, Noorwegen, Paraguay, Polen, Samoa, San Christopher en Nevis, San Marino, Singapore, Slowakije, Slovenië, Zwitserland, Togo, Trinidad en Tobago, Uruguay, USA en Venezuela.
Alle andere nationaliteiten moeten over een visum beschikken om Italië te kunnen bezoeken.
Burgers van vele EU-landen kunnen Italië bezoeken met een nationale identiteitskaart, terwijl andere een volledig paspoort nodig hebben. Hoewel identiteitskaarten aanvaard worden op elke doorlaatpost, mogen Italiaanse ambtenaars ze niet aanvaarden wanneer ze aanvraag doen voor een verblijfsvergunning. Als je een EU-burger bent en je wenst langer te blijven dan 90 dagen in Italië, is het aangeraden om binnen te treden met een volledig paspoort.
Vanaf 1 augustus 1998 hebben Italië en een aantal andere EU-lidstaten een nieuwe soort visum uitgegeven voor bezoekers, namelijk de ‘Schengen visa’. Zo kan de houder zich vrij verplaatsen tussen Schengen landen (België, Frankrijk, Duitsland, Griekenland, Italië, Luxemburg, Nederland, Oostenrijk, Portugal en Spanje). Om een Schengen visum te bekomen moet je een paspoort of reisdocument hebben dat herkend wordt door alle Schengen lidsteden. Deze documenten moeten tenminste 3 maanden geldig zijn na de vervaldatum van het visum. Je kan een Schengen visum aanvragen, dat geldig is voor 90 dagen binnen een periode van 6 maanden, bij het consulaat van het land dat je voornaamste bestemming is of dat je tracht te bezoeken.
Een Schengen visum is niet de juiste visum als je wenst te blijven in een lidstaat (inclusief Italië) voor langer dan 90 dagen om te studeren, te werken of een zaak te starten. Als je langer dan 90 dagen wilt blijven moet je een verlenging van je visum aanvragen bij het lokale hoofdkwartier van de politie. Dit is echter geen recht (een goede reden is vereist en een bewijs van financiële bronnen) en je moet een verblijfsvergunning bekomen. Als je paspoort niet voorzien is van een stempel (wat veel voorkomt, vooral voor EU-burgers), weet de regering niet wanneer je bent toegekomen. Het systeem is dus 'flexibel'.
De Italiaanse immigratieregering kan de niet-EU bezoekers verplichten om een retourbiljet en bewijs van accommodatie, ziekteverzekering en financiële bronnen voor te leggen.
Wanneer je met vrienden in Italië bent (eerder dan, bijvoorbeeld, in een hotel of op een kamping) voor meer dan 3 dagen, ben je verplicht om je te laten registreren bij de lokale politie, hoewel in de praktijk niet veel mensen deze regel naleven. Indien je je niet registreert kan je een boete oplopen van ongeveer 220 euro.
EU-burgers die Italië bezoeken om werk te zoeken of een zaak te starten hebben 90 dagen tijd om een job te vinden of een verblijfsvergunning aan te vragen. Als je geen werk hebt gevonden of onvoldoende geld hebt zal je aanvraag geweigerd worden. Indien je geen EU-burger bent is het als toerist niet mogelijk om naar Italië te gaan en je status te veranderen naar werknemer, student of inwoner. Daarbij moet je terugkeren naar je thuisland en het juiste visum aanvragen.