De nieuwe huurwetgevingen werden geïntroduceerd in 1999. Toen waren er 2 soorten huurcontracten: een vrije markt contract (contratto a libero mercato) en een conventioneel contract ( contratto convenzionati). Deze contracten bevatten vooraf vastgelegde voorwaarden.
Een vrije markt contract kan men elke 4 jaar hernieuwen voor een bijkomende 4-jarige periode. Hierbij gaan de huurder en verhuurder akkoord over de voorwaarden. Een contratto convenzionato is een 3-jaarlijks contract en dit kan men vernieuwen voor een periode van 2 jaar. De beginperiode kan men verlengen tot 5 jaar maar indien men dat doet kan me ze niet vernieuwen.
De nieuwe contracten vervangen de oude huurcontrole (equo canone) en contracten op lange termijn (patti in deroga). Deze contracten blijven geldig tot hun vervaldatum, wanneer ze vervangen worden door nieuwe contracten.
Luxueuse appartementen (di lusso), openbare huisvesting en toeristische appartementen zijn vrijgesteld van vrije markt contracten. Een huurders- en eigenaarsbond moeten gewoonlijk deze contracten goedkeuren voor appartementen. Het contract moet geregistreerd worden bij het lokale ufficio del registro om geldig te zijn.
Als een verhuurder een eigendom wenst op te eisen voor de vervaldatum van het vrije markt contract kan hij dat doen a.d.h.v. een 6-maandelijkse schriftelijke kennisgeving (disdetta). Dit kan enkel onder bepaalde voorwaarden. Deze omvatten de eis van de woning voor eigen gebruik, voor het gebruik van een kind dat trouwt, voor een schoonouder of om herstellingen te doen alvorens het te verkopen. Als de woning binnen een jaar niet gebruikt wordt voor de bovenstaande redenen moet de huurbaas het originele huurcontract hernieuwen met dezelfde huurder of een bedrag betalen dat gelijk is aan de 3-jarige huur ter compensatie. De verhuurder kan enkel de eigendom opeisen door 6 maanden op voor de vervaldatum van het contract een kennisgeving te doen. Als de huisbaas een woning wenst te verkopen heeft de huurder de eerste optie om het te kopen.
Een conventioneel contract omvat woningen die verhuurd worden onder nationale overeenkomsten tussen eigendomsbonden en huurdersassociaties, die de huurprijs bepalen. Het is mogelijk om het contract op te zeggen voor de vervaldatum. De huurbaas moet daarbij de huurder 6 maanden voor de vervaldatum verwittigen. Een conventioneel contract kan ook een lease op korte termijn voor universiteitsstudenten en kortstondige werknemers omvatten.
De nieuwe wetgevingen voorzien belastingspauzes voor huurbazen en richten een nationaal fonds op om families met lage inkomens te helpen bij het zoeken naar een publieke woning. Door het gebrek aan publieke woningen zijn ze namelijk verplicht om appartementen te huren.
Hoewel alle adressen mogelijk geschikt zijn voor woning verbieden sommige huurcontracten het gebruik van het appartementsadres voor dit doel. Zulke huurcontracten worden gewoonlijk gebruikt bij buitenlanders. Op die manier kan de huurbaas de eigendom terugwinnen van zijn woning. Bezitsontzetting is haast onmogelijk in Italië en huurbazen willen geen onnodige risico's nemen met buitenlanders.