Hieronder vind je de verschillende soorten werkloosheidsuitkeringen (indennità di disoccupazione).
Gewone uitkering – Om in aanmerking te komen voor deze bijdrage (indennità ordinaria) moet je tenminste 1 jaar gewerkt hebben en een bijdrage betaald hebben voor tenminste 2 jaar. Je krijgt de uitkering voor maximum 180 dagen (6 maanden) en wordt betaald vanaf de 8ste dag na het einde van de arbeidsovereenkomst, op voorwaarde dat de aanvraag binnen de 7 dagen gedaan is. Aanvragen kan men tot 90 dagen doen na afloop van het arbeidscontract. De bijdrage wordt berekend op 30% van je gemiddeld inkomen gedurende de vorige 3 maanden (932,82 per maand in 2002). Er is geen maximumperiode.
Verlaagde bijdrage – Als je tenminste 78 dagen in het vorige jaar gewerkt hebt (met feestdagen erbij) maar minder dan een jaar in totaal, of als je 2 jaar vrijwillige bijgedragen hebt, kom je in aanmerking voor een verlaagde bijdrage (indennità ridotta). De bijdrage wordt berekend op 30% van je gemiddeld netto inkomen gedurende de vorige 3 maanden. Het totale bedrag mag niet hoger zijn dan 932,82 euro.
Speciale toekenning – Werknemers die werken in de landbouw- en bouwsector en die teveel betaald hebben krijgen een speciale bijdrage (trattamento speciale) van maximum 20 euro per dag. Wanneer men een uitkeringsaanvraag doet, worden de bijdragen die betaald worden in andere EU-lidstaten in acht genomen. De aanvraag naar werkloosheidsuitkeringen doe je bij het lokale INPS kantoor of het tewerkstellingskantoor (Ufficio di Collocamento). Je hebt echter de kennisgeving van het ontslag en een certificaat met de familiale status (certificato di stato di famiglia) nodig. Het kantoor geeft je een registratiekaart voor de werkloosheid (attestato di iscrizione).
Als je werkloos bent in een ander Europees land heb je echter geen recht op werkloosheidsuitkeringen (onder bepaalde voorwaarden) gedurende 3 maanden terwijl je naar werk zoekt in Italië. Je krijgt het formulier E303 van het land die je de vergoeding uitbetaalt. Dit formulier moet je indienen bij het INPS kantoor in Italië. Als je terugkeert voor het einde van die 3 maanden, heb je nog steeds recht op de werkloosheidsuitkering in je thuisland. Zelfstandigen en diegene die nog nooit gewerkt hebben in Italië of ontslag nemen komen niet in aanmerking voor de werkloosheidsuitkering.
Naast de werkloosheidsuitkeringen heeft Italië een fonds voor werknemers in de industrie, die tijdelijk en onvrijwillig ontslaan werden door hun werkgevers (vb. crisis, natuurramp, etc.). Dit noemt men Cassa Integrazione Guadagni (CIG). Het systeem is er om de werknemersinkomsten te integreren totdat het werk hervat wordt. Er zijn 2 soorten:
Gewone CIG bestaat uit 80% van je salaris voor de uren die je niet gewerkt hebt, vb. als een werkgever akkoord gaat om je 5 uren te laten werken in een 35-uren week, vergoed men 80% van het salaris voor de resterende 30 uren. Dit mag echter het maandelijkse maximumbedrag niet overschrijden. In 2002 bedroeg dit 776,12 euro per maand, of 932,82 euro per maand als het maandelijks inkomen hoger dan is 1679,07 euro.
Bijzondere CIG, deze dekt speciale omstandigheden, vb. wanneer er een herstructurering is in de productielijn en het werk moet tijdelijk stopgezet worden. Dit duurt gewoonlijk 36 maanden of 12 maanden in geval van een bedrijfscrisis. De uitkering is hetzelfde als de gewone CIG hierboven. In beide gevallen zijn bedrijven niet verplicht om werknemers terug te nemen als de markt niet veranderd is. CIG is het begin van de werkloosheidsuitkering.