Afhankelijk van je nationaliteit, kan je een visum nodig hebben wanneer je naar Duitsland gaat. Let erop dat de voorschriften vaak veranderen, maar hier zijn de meest gebruikelijke categorieën
Inwoners van de EU, IJsland, Noorwegen, Zwitserland en Liechtenstein hebben geen visum voor Duitsland nodig.
Burgers van de Verenigde Staten, Albanië, Andorra, Antigua en Barbuda, Argentinië, Australië, Bahama's, Barbados, Bosnië-Herzegovina, Brazilië, Brunei, Canada, Chili, Colombia, Costa Rica, Dominica, El Salvador, Guatemala, Honduras, Israël, Japan , Macau, Maleisië, Mauritius, Macedonië, Mexico, Moldova, Monaco, Montenegro, Nieuw-Zeeland, Nicaragua, Palau, Panama, Paraguay, Saint Lucia, Saint Vincent en de Grenadines, Samoa, San Marino, Servië, Seychellen, Singapore, St. Kitts en Nevis, Zuid-Korea, Taiwan, Timor-Leste, Tonga, Trinidad, Tobago, UAE, Uruguay, Vanuatu, Vaticaanstad en Venezuela kunnen zonder visum naar Duitsland reizen. Zolang er geen intentie is om te werken, kunnen deze nationaliteiten drie maanden in Duitsland verblijven. Wil je echter langer dan drie maanden blijven of wil je werken in Duitsland, dan zul wel een aanvraag voor een visa moeten doen. Een aanvraagformulier kan worden ingediend vanaf jouw ambassade/consulaat in Duitsland.
In de volgende gevallen heb je altijd een visum nodig, zelfs voor korte verblijven in Duitsland. Dit is vaak het geval voor mensen met een Afrikaanse of Aziatische nationaliteit.
Alle aanvullende informatie kan worden gevonden op de site van het Duitse ministerie van buitenlandse zaken www.auswaertiges-amt.de .
Vaak is een visum gekoppeld aan een bepaalde reden van verblijf in Duitsland zoals de bekendste toeristen-, studenten- of zaken visa. Deze visa onderscheiden zich van verblijfsvergunningen omdat zij altijd buiten Duitsland zelf moeten en kunnen worden aangevraagd.
Wanneer je al in Duitsland verblijft, kan je voor dezelfde redenen dus een verblijfsvergunning aanvragen als wanneer je buiten Duitsland een visum aan zou hebben gevraagd. Beide documenten kunnen niet worden omgezet in een andere vorm zoals een studentenvisum in een werkverblijfsvergunning. Licht jezelf goed in over de richtlijnen van het veranderen van je verblijfsstatus omdat je zeer waarschijnlijk het land moet verlaten om weer opnieuw een procedure aan te vragen!
Bedenk voor jezelf dus goed welke documenten je van tevoren aan wil vragen omdat dit ook kostendragende gevolgen kan hebben.
Burgers van Australië, Canada, Israël, Japan, Nieuw-Zeeland, de Republiek Korea en de Verenigde Staten van Amerika kunnen een visum of een verblijfsvergunning aanvragen nadat ze in Duitsland zijn aangekomen. Burgers van alle andere landen die van plan zijn een langere tijd te verblijven moeten voor aankomst in het land de aanvraag van een visa bij een Duitse ambassade doen.
Voor het aanvragen van een visum, moet je in de meeste gevallen over de volgende papieren beschikken:
Kijk voor de specifieke benodigdheden op de website van de lokale Duitse ambassade.
De aanvraag voor het visum moet zo ver mogelijk voor het vertrek worden gedaan, aangezien je niet precies kan weten hoe lang het proces gaat duren. Voor tijdelijke visas duurt het tussen de twee en tien werkdagen, en voor permanente visas kan het zelfs een paar maanden duren. Wanneer je de aanvraag van het visum in het buitenland doet, kan het langer duren voordat de aanvraag is afgerond.
Duitsland heeft het Schengen verdrag ondertekend en valt daarmee onder de wetgeving van vrije circulatie van inwoners van de landen van het Schengen gebied. Elk visa dat is ondertekend door een van deze landen wordt geaccepteerd in alle andere landen in het gebied. Wanneer je met een visum Duitsland betreed, betekend dus dat je ook in elk land in het Schengen gebied voor 90 dagen mag verblijven binnen een periode van 6 maanden.
Er zijn 26 Schengen-lidstaten, waaronder 4 buiten de EU. Vanaf februari 2016 zijn dit: Oostenrijk, België, Tsjechië, Denemarken, Estland, Finland, Frankrijk, Duitsland, Griekenland, Hongarije, IJsland, Italië, Letland, Liechtenstein, Litouwen, Luxemburg, Malta, Nederland, Noorwegen, Oostenrijk, Polen, Portugal , Slowakije, Slovenië, Spanje, Zweden en Zwitserland.
Landen buiten het Schengen-gebied behoren het Verenigd Koninkrijk, Cyprus, Kroatië, Ierland, Roemenië en Bulgarije. Echter, Roemenië, Bulgarije en Cyprus zijn voornemens om de overeenkomst in de komende jaren te implementeren.
Wist je dat: Schengen een plaats in Luxemburg is waar het verdrag van Schengen oorspronkelijk getekend is?