Ondanks de wet is er geen standaard werkweek in Turkije. Buitenlanders in de toerismebranche (vooral in een bar of restaurant) werken langere uren terwijl bedienden gewoonlijk 45 uur per week werken.
Kinderen werken in de dienstensector of in industriebedrijven. Turkse werknemers zijn onderworpen aan voltijdse arbeid op de leeftijd van 15 jaar en ruimschootse armoede betekent dat velen ervan profiteren. Kinderen op 13 jarige leeftijd kunnen parttime arbeid uitoefenen zolang het geen fysieke belasting op levert en ze naar school gaan. Illegale kinderarbeid is evenwel niet ongewoon in Turkije, vooral onder arme en boerenfamilies.
Vakantiedagen in Turkije
De meerderheid van de Turkse bedrijven bieden 2 weken vakantie aan per jaar. Werknemers moeten al jaren in dienst zijn in een bepaald bedrijf vooraleer het aantal vakantiedagen toeneemt en dit geldt niet voor parttime werknemers of de meerderheid van Engelse leraren. Deze groepen moeten het maar doen met 1 dag vrij per week.
Buitenlandse werknemers moeten zich niet verwachten aan de standaard westerse vakantiedagen (zoals Kerstmis en Pasen), tenzij ze werken in grote internationale bedrijven. Je kan wel gebruik maken van de Turkse vakantiedagen, tenzij je werkt in de toerismebranche. Indien je in dergelijke sector werkt zal je moeten wachten tot in de winter. Vele parttime werknemers werken 7 dagen per week gedurende de volle toeristische zomerperiode.
Turkse unies
Voltijdse medewerkers genieten van steun, hoewel er zekere beperkingen zijn bij Turkse unies in vergelijking tot andere landen. Opdat unies bijvoorbeeld wettelijk herkend zouden worden als handelsagent, moeten ze 10% van de Turkse werknemers vertegenwoordigen. Daarenboven zijn er een paar industrieën die niet mogen staken: het onderwijs, de landsverdediging, sanitaire voorzieningen.
Welgeteld kan je zeggen dat de Turkse Arbeidscode nog steeds verbetert. Wees allesinds niet bang om op te komen voor je rechten in een bedrijf als je denkt dat je achteruitgestoken wordt.